een wel heel bijzonder verhaal

Dit is echt waar gebeurd.

Ik heb een volledige mondprothese, iets waar voor ik mij niet schaam . Waarom zou ik , veel mensen hebben in hun leven daarvoor gekozen. En ik ervaar het als een positief iets. Bij mijn eerste reis in Brazilie in 2016 kreeg ik te maken met een tand die los raakte. Het gebeurde tijdens het eten aan tafel bij de fam Barros. Zij zagen ook dat de tand losraakte. 

Nu moet je je voorstellen dat als je in Brazilie een mond prothese hebt , mensen daar anders tegen aankijken dan wij in Nederland doen. Sterker nog , er is een soort van schaamte op het hebben van een mond prothese.  Daar loop je in Brazilie niet mee te koop. De eerste reactie van de vrouw des Huizes was dan ook beschermend naar mij toe. Dit mag niemand weten . Vertrouw je mij ? , was haar reactie in slecht gesproken Engels. Ik begreep haar niet , maar zei dat ik haar wel vertrouwde. Zij pakte haar telefoon , belde gelijk iemand op. Het is geregeld zij zei , binnen een uurtje zit jouw tand er weer in. Ik kon haar niet helemaal volgen , maar begreep dat zij het beste met mij voor had .

Zij pakte de auto en bracht mij naar een straat vlak in de buurt van haar eigen woning . En zette mij voor een gesloten poort af . Zij bonkte hard op de poort die naar een paar minuten werd open gedaan door een jochie van een jaar of tien. Zij stapte in de auto en reed snel weer weg , dit mocht door anderen niet gezien worden . Daar stond ik in gezelschap van carlos die zij vlak tevoren had opgehaald . We liepen een zeer verwaarloosde tuin binnen , de poort ging gelijk weer achter ons dicht.  Achter in de door onkruid omwoelde tuin bevond zich een tent waarin zich een fam bevond. Achter de tent de ingang van een huis , waar wij naar binnen werden gelaten. En in één van de kamers de man des huizes die er zijn pratijk had .  Verborgen voor de buiten wereld repareerde de man kunstgebit van mensen . Verborgen zodat niemand , maar dan ook niemand het hoefde te zien dat jij als persoon een kunstgebit.

Binnen een half uur stonden wij weer buiten . Mijn kunstgebit volledig hersteld . Mevrouw Barros kwam met de auto aanrijden , wij stappen gelijk in , en weg waren wij.

Meest recente reacties

20.09 | 21:17

Wilfried, in de ware zin van het woord ben je geen missionaris, maar wel een man met een echte missie. We zijn heel trots op onze neef. Ga zo door kerel, je bent goed bezig, ga zo door!

14.02 | 10:52

Een mooi gebaar om scouts te helpen in andere landen. In Brazilie is in oprichting een nationale organisatie van oud-scouts en oud-gidsen die de Scouting in Brazilie gaan ondersteunen waar mogelijk.

Deel deze pagina